Οι ελληνικές φυτείες φράουλας εξυπηρετούνται κυρίως από μετανάστες από το Μπαγκλαντές. Μένουν εκεί για χρόνια, κερδίζοντας τα προς το ζην σε ένα τρομερό, απάνθρωπο περιβάλλον.
Κάθε χρόνο, από τον Οκτώβριο έως τον Μάιο, έως και 12 χιλιάδες εργάζονται στην ελληνική αγορά εργασίας και εργάζονται κυρίως σε φυτείες φραουλών.
Οι μετανάστες των αγροκτημάτων λένε ότι οι αγρότες κάνουν μεγάλα κέρδη, επειδή δεν θέλουν να τους προσφέρουν αξιοπρεπή στέγαση. Ως αποτέλεσμα, οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να νοικιάσουν αχρησιμοποίητη γεωργική γη και να χτίσουν προσωρινές καλύβες, τις οποίες αποκαλούν "barangays".
Τα μπλοκ κατοικιών αποτελούνται από διάφορα απόβλητα, πλαστικά, μπαστούνια από μπαμπού, χαρτόνι, τα οποία τα καθιστούν πολύ απειλητικά για τη ζωή, επειδή όχι μόνο δεν μπορούν να προστατεύσουν τους εργαζόμενους από δυσμενείς καιρικές συνθήκες, αλλά είναι επίσης εύκολα εύφλεκτα.
Η Ελλάδα είναι ο 10ος μεγαλύτερος εξαγωγέας φράουλας στον κόσμο και είναι μια πολύ εντατική καλλιέργεια. Μετά τη συγκομιδή, τα φρούτα αλλοιώνονται γρήγορα. Γι 'αυτό οι φράουλες πρέπει να μαζευτούν γρήγορα και με ακρίβεια, για τις οποίες χρειάζονται περισσότερα άτομα. Οι κάτοικοι της περιοχής δεν θέλουν να κάνουν τέτοια δουλειά, επομένως οι μετανάστες αποτελούν τη ραχοκοκαλιά αυτής της γεωργικής παραγωγής.
Οι αγρότες κάνουν τεράστια κέρδη μόνο με την ενοικίαση ακατάλληλης στέγασης για διακινούμενους εργαζόμενους. Επιπλέον, οι εργαζόμενοι εργάζονται χωρίς σύμβαση, και σε περίπτωση μη καταβολής μισθώματος, η τοπική αστυνομία τους παρενόχλησε και τους εκφοβίζει.
Οι μετανάστες εργαζόμενοι πεθαίνουν τακτικά σε συχνές πυρκαγιές σε εύφλεκτα αγαθά, όπου δεν υπάρχει τρεχούμενο νερό, ηλεκτρικό ρεύμα ή εγκαταστάσεις υγιεινής.
Τον Ιούνιο του 2018, ξέσπασε μεγάλη πυρκαγιά σε έναν οικισμό μεταναστών στη Νέα Μανωλάδα, ο οποίος έπληξε όλους τους ανθρώπους εκεί. Περισσότεροι από 340 εργάτες στο Μπαγκλαντές έχασαν όλα όσα είχαν. Στην ίδια περιοχή, 7 πυρκαγιές ξέσπασαν το 2019.